... κι ακόμα αναρωτιόμαστε αν ήταν αυτή η προσδοκία της γενιάς του Πολυτεχνείου, η κατάσταση η σημερινή... ή πώς "Η Φλογέρα του Βασιλιά" (1910) του Κωστή Παλαμά είναι τόσο επίκαιρη και μας καλεί να αντιστεκόμαστε, σήμερα πιό πολύ παρά ποτέ:
"Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη Χώρα.
Στην εκκλησία, στον κλίβανο, στο σπίτι, στ' αργαστήρι
παντού, στο κάστρο, στην καρδιά, τ' αποκαϊδια, οι στάχτες.
Πάει κι ο ψωμάς, πάει κι ο χαλκιάς, πάει κ' η γυναίκα, πάνε
τα παλικάρια, οι λειτουργοί, και του ρυθμού οι τεχνίτες,
του Λόγου και οι προφήτες.
Τα χέρια είναι παράλυτα και τα σφυριά σπασμένα,
και δε σφυροκοπά κανείς τ' άρματα και τ' αλέτρια
κι ' η φούχτα κάποιου ζυμωτή λίγο σιτάρι αν κλείσει
δεν βρίσκει την πυρά ζεστή ψωμί για να το κάνει.
Κι από κατάκρυα χόβολη μεστή η γωνιά, κι ακόμα
κι απ' τη γωνία του σπιτιού, πιό κρύα η καρδιά είναι.
Κακοκατάντησε η καρδιά του ανθρώπου. Κρίμα... κρίμα!
Σκοτεινό ερείπιο κι' η εκκλησιά και δίχως πολεμίστρες
το κάστρο, και χορτάριασε κι' έγινε βοσκοτόπι.
Κι' ο μέγας Έρωτας μακριά, και είν' άβουλος ο άντρας
κι' άπραχτος, και στο πλάι του χαμοσυρτή η γυναίκα,
κυρά τους έχουν τη σκλαβιά και δούλοτους το ψέμα.
Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη Χώρα."
............... Δυο σχόλια στην ΕΡΑ 1: "Δε φοβόντουσαν τα παιδιά στο Πολυτεχνείο; Φυσικά και φοβόντουσαν, αλλά είχαν το αντίδοτο στο φόβο: ΙΔΑΝΙΚΑ" , και "Τότε οι άνθρωποι επαναστατούσαν για το δικαίωμα του εκλέγειν, 37 χρόνια μετά δεν προσέρχονται στις κάλπες"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αλλαγή ΞΕΚΙΝΑ από εμάς