Σκέψεις Σαββατόβραδου.

Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.

Εκτός αν δανειστεί (ο μη έχων), όπως ... καλή ώρα...
Εκτός αν εισβάλλει το μνημόνιον, όπως ... καλή ώρα....
Εκτός αν το σημαινόμενο του "μη έχοντος" είναι η τσιγκουνιά και όχι η φτώχεια...

Μπα! Ουκ αν λάβεις, ούτως ή άλλως.

Η ιστορία: Πήγε ένας φίλος σε Πολεοδομία και έκανε δυο μέρες να πάρει αριθμό πρωτοκόλλου. Ξέρετε, εκείνον τον μικρό ελάχιστο αύξοντα αριθμό που δίνουν οι Υπηρεσίες σε ό,τι χαρτί και συναλλαγή μπαίνει και βγαίνει, ο οποίος - αριθμός - είτε υπάρχει στο γνωστό ορθάνοιχτο βιβλίο πάνω στο γραφείο είτε στον υπολογιστή.

Ο /  Η υπάλληλος χαίρει άκρας υγείας και τακτικού μισθού, αντί να τον / την στείλουν. Κι αν τον / την στείλουν, θα φταίνε όλοι / όλες  (και το ....μνημόνιο) εκτός από αυτόν / αυτήν. Βλέπετε, μετά την ορκομοσία στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν έμεινε καμία άλλη υποχρέωση. Ο "μη έχων" ήταν έτσι εκ πεποιθήσεως, η φτώχεια και η τσιγκουνιά είναι συνυφασμένα.