Ας χαλαρώσουμε! Τα πάντα πιέζουν χωρίς προτεινόμενες και εφαρμόσιμες δομές. Για την ακρίβεια: ΠΡΕΠΕΙ τα παιδιά μας στην Γ΄ Γυμνασίου να έχουν πάρει πτυχία Αγγλικών, Πορτογαλικών, Ρωσικών (πού τέτοιες επιλογές... λέμε...). Κι έχουμε ένα Σχολείο, Πρωτοβαθμίως και Δευτεροβαθμίως, με μαθήματα χωρίς ειρμό και συνειρμό, που εξασφαλίζει τα αναγκαία κενά, που θα λυθούν παραπλεύρως στα φροντιστήρια. Έχουμε να διαχειριστούμε σχέση απιστίας: το ανικανοποίητο του Δημόσιου Σχολείου γίνεται πληρωμένη "γνώση" (ούτε καν ηδονή) και η διατήρηση του συστήματος αναπαράγει το φαύλο κύκλο. Δέσμιοι και δέσμιες στη διπλή αυτή "σχέση", μένουμε πεισμένοι ότι τίποτα δεν αλλάζει, ζούμε τη διχασμένη ζωή που μας ετοίμασαν και χάνουμε τον ύπνο μας.
Για σκεφτείτε όμως: αν το σύστημα διαταραχθεί, αν - δηλαδή - ένα από τα μέρη αποσυρθεί, τότε θα σχηματιστούν νέοι συσχετισμοί. Στην αρχή θα γίνει χαμός, αλλά κάποια στιγμή θα επέλθει ισορροπία. Αυτά τουλάχιστον μας λέει η θεωρία των Συστημάτων, και έχουν αποδειχθεί και αποδεικνύονται διαρκώς.
Κουίζ: πώς νομίζετε ότι μπορεί να διαταραχθεί το σύστημα, χωρίς να ζημιωθούν τα παιδιά μας;
Ας μαζέψουμε τις σκέψεις μας.... Ποιός ξέρει; Μπορεί να μπορούμε και να μπορέσουμε.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αλλαγή ΞΕΚΙΝΑ από εμάς